Fretje Meelo kwam nog niet zo lang geleden op mijn spreekuur vanwege groenige diarree en afvallen. Inmiddels zitten we in de maanden november en de meeste fretten zijn voor hun winterreserve flink aan het eten geslagen (bij mijn eigen fretjes moet ik het voerbakje nu tweemaal zo vaak bijvullen!) en nemen in rap tempo in gewicht toe.
Fretje Meelo echter niet. Ze kwam samen met fretje Cody ( voorheen Abby en Amy) uit de opvang. In de zomer waren ze beiden, hoogloops, gevonden in een portiek. Voor Rine was het een hele kluif om ze aan het eten te krijgen, vooral Cody viel schrikbarend af. Voor de nieuwe eigenaresse van Meelo en Cody waren het de eerste fretjes in haar leven, maar ze zat er bovenop; elke week werden ze gewogen en elke verandering in bv gedrag of ontlasting werd opgemerkt.
Fretten zijn obligate carnivoren, ingesteld op het eten van hele prooien. Hun maagdarmknaal is kort en er is nauwelijks een darmflora aanwezig en weinig verteringsenzymen. Dat houdt in dat de voedingsstoffen in het dieet moeten bestaan uit goed verteerbare eiwitten van hoge kwaliteit ( min. 35%) en makkelijk opneembaar dierlijk vet ( min. 20%). Koolhydraten en vezels zijn nauwelijks verteebaar voor de fret en vormen een zware belasting voor het maagdarmkanaal.
Het is goed je te realiseren dat fretten een smaakvoorkeur ontwikkelen in de eerste maanden van hun leven, wat het zo moeilijk maakt om fretten op wat oudere leeftijd over te zetten van bv. kattenvoer naar kwalitatief beter frettenvoer. Ze sterven soms nog liever de hongerdood dan dat ze iets eten wat ze niet kennen. De opvang kan daar aardig over meepraten! Van fretten die gevonden zijn is vaak onbekend wat voor eten ze gewend waren en alle soorten eten moet soms letterlijk in de opvang uit de kast worden gehaald om de diertjes aan het eten te krijgen, varierend van het slechtste kattenvoer tot zelfs hondenvoer.
Een enkel keer presenteert zich het selectief zijn in wat een fretje lust zich op een andere manier. Een eigenaar vertelt dan dat de fretten een mengsel krijgen van brokjes. Als een fretje echter maar een soort brokje lust eet hij die er tussenuit. Dan ziet het bakje er dus nog gevuld uit, maar niet voor dit fretje! De eigenaar denkt dat er nog genoeg eten in het bakje zit en vult het nog niet bij, Vooral bijfretjes die in een groepje leven kan een zo’n fretje aan de aandacht ontglippen, Dit fretje kan dan bij ons worden aangeboden metde klacht afvallen en groenige diarree.
Het is soms een heel gepuzzel om daar achter te komen en een goede vraagstelling is van groot belang.
Zo komen we weer terug op fretje Meelo, die ook erg afgevallen was met groenige diarree. Groenige diarree kan veroorzaakt worden door een infectieziekte (bv coronavirus, heliciobacter of coccidiose) maar het kan ook betekenen dat een fretje te weinig eet, waardoor de galkleurstoffen niet goed worden omgezet en de groene kleur veroorzaken, door het niet eten wordt de ontlasting ook gelijk dunner.
Fretje Meelo werd door mij nagekeken en was een alert fretje. In het bloed vond ik geen afwijkingen die op een infectie of stofwisselingsziekte zou kunnen wijzen.
Toen de fretjes nog in de opvang zaten was het vooral voor Cody een probleem om op gewicht te blijven want ze lustte niks. Uiteindelijk was het gelukt om ze op de Royal Canine kitten te zetten. Maar echt helemaal lekker ging het niet en na de verhuizing ging het vooral met Meelo bergafwaarts. Gelukkig was de nieuwe eigenaresse inventief met het zoeken naar een oplossing en uitendelijk heeft ze toch het goede dieet voor de fretjes gevonden: vers vlees afgewisseld met prooi. Deze fretjes verloochenen hun aard dus geenszins! Eerst was Meelo in 2 weken 140 gram afgevallen, maar in een week tijd weer 100 gram aangekomen, hoe snel kan het gaan…..
