Over mij

Op 22 december 1955 ben ik geboren in Dordrecht. Hier ben ik ook opgegroeid en heb er gewoond tot ik in Utrecht ging studeren. Al heel jong wist ik dat ik dierenarts wilde worden. Als kind verzorgde ik al kleine vogeltjes en bracht ik konijntjes groot. Ik had een goed kontakt met onze plaatselijke dierenarts, die altijd (gratis!) voor mij klaarstond als ik medische hulp nodig had voor mijn opvangertjes. Door hem wist ik het zeker: ik word later ook dierenarts!

Helaas werd ik tweemaal uitgeloot voor diergeneeskunde en heb toen, om de jaren te overbruggen, biologie gestudeerd. Alles wat leeft, zowel plant als dier, speelt een belangrijke rol in mijn leven, dus het was voorlopig een goed alternatief. Gelukkig werd ik de derde keer ingeloot.

Tijdens mijn studie diergeneeskunde ontstond een nieuwe liefde: nl de koe. Ik was vast van plan om werk te zoeken als dierenarts landbouwhuisdieren. In mijn tijd was er nog geen differentiatie in de opleiding tussen de verschillende diersoorten dus je werd een soort dr. Vlimmen (of dr.Pol?) na je afstuderen. Je kon alle kanten op.

Omdat het aandeel vrouwen bij diergeneeskunde de 20% denk ik nog niet eens haalde (nu is het andersom!) en het mannelijke gedeelte voor een groot deel uit boerenzonen bestond, achtte ik de kans klein dat het me zou lukken om werk te vinden in de grote huisdierensector. Ik kreeg het plan me vrij te vestigen in de landbouwhuisdieren.

In 1985 studeerde ik af en begon in samenwerking met een veeverloskundige met de opzet van een rundvee praktijk in het gebied rond Haarzuilens. Ik werd wel behoorlijk in het diepe gegooid, want er was geen feedback met een oudere collega dus ik moest mezelf alles aanleren. Er was wel steun voor mij vanuit de Buitenpraktijk van diergeneeskunde en een dierenarts bij de Gezondheidsdienst heeft mij altijd terzijde gestaan bij de bedrijfsbegeleidingen op de rundveebedrijven.

Het “zware” werk heb ik zeker 20 jaar gedaan. In de loop van de tijd ben ik samen gegaan met nog twee andere dierenartsen die in de regio in hun eentje een praktijk uitoefenden en zo ontstond Dierenkliniek Leidsche Rijn.

In het begin bestond heel de vinexlocatie Leidsche Rijn nog niet, maar van lieverlee kwamen de eerste nieuw gebouwde huizen en daarmee groeide het aantal gezelschapsdieren in de praktijk en nam het aandeel boerenbedrijven gestaag af.

Vandaag de dag is Dierenkliniek Leidsche Rijn een echte gezelschapsdierenpraktijk. Omdat mijn liefde voor de kleine bijzondere dieren altijd is gebleven is dit onderdeel binnen deze praktijk door mijn werk sterk gegroeid.

Tijdens de studie was er niet veel onderwijs in de bijzondere dieren en een deel van wat ik nu weet is tot stand gekomen puur door ervaring en interesse. Ik heb in mijn leven zoveel dieren grootgebracht en verzorgd: veel vogels, konijntjes, haasjes en ook egels (ik heb 13 jaar een egelasiel aan huis gehad) Al doende leert men en dat geldt zeker voor de behandeling en zorg voor (wilde) bijzondere dieren.

En 20 jaar geleden kwamen ineens de fretten op mijn pad! In die tijd speelde het Aleutian Disease virus ( een dodelijke besmettelijke ziekte onder fretten en nertsen) een rol in Nederland en om deze ziekte te monitoren moest veel bloed worden afgenomen. Daarvoor kon men bij mij terecht en dit was het begin.

Ik was eigenlijk gelijk geinteresseerd in de diersoort fret met alle bijbehorende medische problemen en specifieke verzorgingseisen. Al snel kwam ik in kontakt met de frettenopvang Frettig Gestoord en van deze vrijwilligers heb ik ook veel geleerd.

In de 20 jaar dat ik nu fretten doe is echt alles al een keer voorbij gekomen, ook omdat het aanbod van hulpbehoevende fretten vanuit het asiel enorm was. Het aantal fretten in de computer is al ruim de 1500 gepasseerd…

Al doende leert men!

Per 1 juli 2022 heb ik de pensioengerechtigde leeftijd bereikt maar voorlopig laat ik de frettengeneeskunde niet los. Ik wil graag mijn kennis overdragen aan andere geïnteresseerde collega’s, daarom wil ik een vraagbaak zijn voor hen om zo mijn steentje nog bij te dragen aan een betere diergeneeskunde voor de fret.

Op deze site vind je een contactformulier bestemd voor collega dierenartsen die advies willen hebben over een frettenpatientje. Ik zal dan z.s.m. contact opnemen voor overleg. Als fretteneigenaar kun je je dierenarts ook wijzen op deze mogelijkheid.