Oormijtinfectie

Er is geen fret die die daar niet een keer last heeft gehad van een oormijtinfectie, dus ik kom het best wel vaak tegen.

Waarom onderschat?

Soms krijg ik fretjes, die voor het eerst bij mij komen en waarbij nog nooit in de oren is gekeken. Deze zijn bv elders geent, maar de oren hebben niet altijd de nodige aandacht gekregen van een dierenarts die niet veel fretten doet ( en misschien een beetje bang is voor een fret…?) Soms komen ze voor het eerst bij mij in handen voor een castratie of sterilisatie, ik kijk dan altijd even in de oren en schrik er soms van: bomvol kriebelende beestjes en dat soms al een jaar lang want de besmetting gebeurt al vanaf de geboorte door het moederdier in het nest.

De mijt die in het spel is heet Otodectes Cynotis, dezelfde mijt die ook honden en katten kan infecteren, wat consequenties heeft voor de behandeling, maar daar kom ik straks op terug.

Fretjes laten niet altijd merken dat ze oormijt hebben, meestal eigenlijk niet, door bv te schudden met de kop of krabben aan het oor. Een oplettende eigenaar kan bv wel opvallen, dat als een fretje net wakker wordt en uit zijn of haar slaapzakje kruipt dan wel evt. heftig krabt aan de oren en verder niet meer. Soms is er ook wel echt veel oorsmeer, echter dat is niet altijd een teken, omdat sommige fretten gewoon van nature veel oorsmeer produceren.

Soms dient zich een infectie op een andere manier aan, nl als een middenoor of binnenoorontsteking. De oormijten hebben dan een beschadiging gemaakt in het trommelvlies, ze leven nl van het weefsel van de gastheer, en daarmee kan een bacteriele infectie meegesleept worden naar achter het trommelvlies. Als het middenoor ontstoken raakt kan het fretje veel last krijgen van pijn bij bv kauwen en van slijm in de keelholte. Via de buis van Eustachius, de verbinding tussen het oor en de keel, loopt er slijm in de keelholte. De fretjes moeten daarvan hoesten, kokhalzen en ademen soms met een reutelend geluid. Ook kunnen ze last krijgen van misselijkheid door al het ingeslikte slijm.

Indien de infectie zich uitbreidt naar het middenoor kan het evenwichtsorgaan worden aangetast. Dan krijg je heel andere symptomen: het fretje gaat rondjes lopen, houdt de kop scheef en loopt als een dronkenmannetje. Ze zijn echt behoorlijk ziek, want meestal willen ze niet eten en liggen stil in hun slaapzakje.

Bij inspectie van de oren vind ik dan soms toch geen oormijt, maar mogelijk is de beschadiging al eerder ontstaan bij een heftige oormijtinfectie, die later wel succesvol behandeld is.

De cyclus van de oormijt duurt 3 weken (dat wil zeggen van ei tot volwassen mijt), wat betekent dat een behandeling ook minstens 3 weken moet duren om een herinfectie te bestrijden..

Deze cyclus speelt zich geheel af in het oor zelf, alhoewel uit onderzoek is gebleken dat de oormijten ook elders op het lichaam kunnen leven. Een locale (plaatselijke) behandeling van de gehoorgang zelf is dan niet voldoende, omdat herinfectie vanuit andere delen van het lichaam kan plaatsvinden.

Aangezien de mijt ook in de oren van katten en honden kan leven zullen alle dieren in een huishouden moeten worden mee behandeld. Daarbij komt dat de mijt ongeveer 12 dagen buiten de gastheer kan overleven. Een herbesmetting vanaf de grond is dus mogelijk.

Een behandeling met een langwerkend systemisch (dat wil zeggen met een werking in het hele lichaam) verdient de voorkeur boven een plaatselijke behandeling met oorzalf of -druppels.

Een regelmatige controle van de oren, bv bij de jaarlijkse vaccinatie waar ook een lichamelijke check up bij hoort, is van groot belang om problemen te voorkomen. En het lijkt me echt vreselijk om jarenlang die kriebelende beestjes in je oren te hebben zonder dat iemand er wat aan doet!

Ook als je je fretje bij een niet-fretten dierenarts in de buurt laat enten, sta er op dat hij of zij ook de oren controleert!